XLV

To oficjalne - mogę się ogłosić najwolniejszą sutaszystką świata :) Ale wreszcie jest. Oto On, moje dotychczasowe opus magnum.

 

Naszyjnik, który zjadł mnóstwo mojego czasu i cały karnet igieł (nie bez kozery wspominam tu o tym, wybrałam się na urlop z zamiarem intensywnego szycia, zabierając duży zapas sznurków i koralików, a tylko jedną igłę, którą oczywiście pierwszego dnia złamałam. Opakowanie igieł dostarczone dwa dni później przez kuriera był najdroższym, jakie kiedykolwiek przyszło mi kupić :).

Utrzymany w niebiesko-beżowo-kremowej (głównie) kolorystyce był inspirowany chorwackimi wybrzeżami. Nigdy nie byłam, pozostało mi sugerowanie się zdjęciami ;)

Zdjęcie pochodzi ze strony www.mydestination.com

Miało być asymetrycznie, miało być morsko-turkusowo, a nade wszystko miało być do ślubu. Dlatego naszyjnik z każdej strony wygląda nieco inaczej. Owszem, obie jego strony posiadają zbieżne elementy, ale nie są to lustrzane odbicia, raczej luźno ze sobą korespondują.

Jest tu element metalowy, są oczywiście Toho i Fire Polish, perły, perełki Preciosy, są Swarovskie, lapis lazuli, hematyty i kamienie, które nabyłam już tak dawno, że nie pomnę, kto zacz; znalazło się także miejsce dla taśm z poprzedniego posta.

Całość podszyta beżowym filcem. Rzadko mi się zdarza, by dać podkład po całości, tym razem kierowały mną względy praktyczne - naszyjnik nie drapie, nie gryzie, miękko układa się na dekolcie, a cielisty kolor spodu nie uwiera wizualnie ;)

Ponieważ naszyjnik jest już u klientki, nie mogę go zmierzyć, ale centralny element ma wymiary ok. 6 cm na 7 cm, dalsza część ma ok. 3-4 cm szerokości. Na modelce wygląda to tak:

Do kompletu uszyłam aplikację, która zostanie przymocowana do rączki bukietu (zdjęcie robione na szybko, więc aranżacja nieco inna).

Uff, to tyle. Kto dotrwał do końca, ten zuch :)